νηνεμώ

(I)

(Α νηνεμῶ, -έω) [νήνεμος]

δεν διαπνέομαι, δεν πλήττομαι από άνεμο, είμαι νήνεμος, απάνεμος, απάγκιος

νεοελλ.

μτφ. (για πρόσ.) ηρεμώ, γαληνεύω

αρχ.

1. μτφ. (για έντερα) ηρεμώ, ησυχάζω

2. (το παθ.) νηνεμοῡμαι, -έομαι

(στον Ησύχ.) καθίσταμαι νήνεμος («νηνεμούμενον

καθεστάμενον ἐκ τῆς ταραχῆς, εὔδιον, ἥσυχον», Ησύχ.).

————————

(II)

νηνεμῶ, -όω (Α) [νήνεμος]

(κατά τον Ησύχ.) «νηνεμῶ».